Eens in de zoveel tijd word ik door mijn vriendin gevraagd om mee te denken met vragen ten behoeve van een marktonderzoek of enquête. Niet zozeer dat zij een meningzoeker is in de vorm van een enquêteur of zich bezighoudt met marktonderzoeken in het algemeen. Maar ze wordt gevraagd door vrijwilligersorganisaties of scholen en vindt het nog leuk om te doen ook. Ikzelf daarentegen ben niet zo van de enquêtes laat staan dat ik ze zou moeten bedenken. Sterker nog, ik heb er al moeite mee wanneer op een website slechts 1 vraag staat ‘of ik de cookies accepteer’, eigenlijk ben ik er dan al klaar mee. Maar waar was ik? O ja, het meedenken met een enquête… Ditmaal heb ik namelijk op een andere manier meegedacht, of eigenlijk doorgedacht.
Het valt me op dat tegenwoordig iedereen ergens iets van vindt. En de uitspraak ‘daar vind ik wel iets van’ heeft letterlijk de top 10 gehaald van meest gehate uitspraken van 2015 en volgde nipt ‘mijn eigen ding doen’ op. Maar dat laat onverlet dat we blijkbaar overal een mening over hebben en die maar al te graag willen geven. De enquêtes van mijn vriendin zijn natuurlijk nog niets vergeleken met de stemrondes bij ‘The Voice’, het wegstemmen van bewoners in ’Utopia’ (bestaat dit eigenlijk nog?) en de favoriete plaatjes doorgeven aan het eind van het jaar voor de top2000.
Los van al deze vragen en stem-what’s-appjes komen we de meningzoeker ook steeds vaker tegen binnen het bedrijfsleven. Hierbij opmerkende dat de term meningzoeker in dit verband zeker positief is. Al sinds jaar en dag werken we met Service Level Agreements en de daarin behorende Kritische Prestatie Indicatoren. Zaken waarmee we onze prestaties kunnen meten. Dit zijn echter voornamelijk kwantitatieve zaken als doorlooptijden, foutieve facturen, betalingstermijnen, etc. De kwalitatieve aspecten zijn immers een stuk minder makkelijk te meten. Want hoe meet je op welke wijze de collega’s binnen een bedrijf ook daadwerkelijk de ambassadeurs van datzelfde bedrijf zijn. Hoe kwantificeer je de positiviteit van een aangenomen kandidaat op een vacature. Of beter nog, hoe doe je dat bij een afgewezen kandidaat.
Tot dusver ben ik in het gemiddelde contractdocument nog geen gelijkwaardige KPI’s tegen gekomen en eigenlijk verbaast me dat. We proberen de toekomst al te voorspellen middels de strategische personeelsplanningen en weten zo ongeveer wanneer de babyboomers de grijze golf gaan worden. Maar we houden niet bij wat eigenlijk de KPI voor het werven van personeel genoemd kan worden. We verzuimen het om de kandidaattevredenheid te meten, of de juiste kandidaten worden gevonden (die passen bij het bedrijf en daarna bij de functie), of de verwachting van de kandidaat met de gevraagde functie overeen komt en of de kandidaat ook daadwerkelijk past op de functie nadat hij of zij is begonnen.
Bij het googelen op de meest voorkomende KPI’s voor werving & selectie kom je uit op een redelijk geijkt overzichtje:
- Aantal bezoekers van de wervingspagina;
- de wijze waarop ze bij de vacature zijn gekomen;
- aantal kandidaten die solliciteren;
- doorlooptijd van vacature bepaling tot de invulling ervan.
En hier en daar tref je aan dat ook de prestatie van de nieuwe medewerker wordt gemeten. Het lijkt er dus op dat hier nog wel een paar bij kunnen om niet zozeer de kwaliteit van de recruiter of het bureau te meten maar juist de kwaliteit van het proces. Want ondanks dat eerder genoemde geijkte KPI’s best interessant zijn kunnen we misschien nog veel meer leren van de minder geijkte. En wellicht moeten we afstappen van de term ‘kritisch’ bij de term KPI maar dit veranderen in ‘kwalitatieve’.
Uiteindelijk heeft mijn vriendin verdomd weinig aan mij gehad ditmaal bij haar vraag om mee te denken. In de tijd dat zij verschillende vragen bij elkaar verzon omtrent de bouw van een nieuwe school bij ons in het dorp ben ik namelijk aan het typen geslagen waarbij bovenstaande tot stand kwam. Het nadeel daarvan is wel dat ik nu als eerste de vragen mag gaan beantwoorden die zij bedacht heeft. En met enige weemoed denk ik dan aan het ‘ja-klikken’ op de vraag of ik cookies wil accepteren. Was alles maar zo simpel…
Arjen Veenstra
Geef een reactie